Ook de top moet eerlijk bijdragen: er is geen alternatief

"Kijk naar Spanje: een verdubbeling van de economische groei (en dus minder staatsschuld), terwijl het land ook nog eens ongelijkheid verkleint en het klimaatprobleem aanpakt. Internationale media schreven over 'het Spaanse model'. Sánchez zelf spreekt over 'het sociaaldemocratische model'.

De crisis van democratie hangt direct samen met hoe belastingen worden geheven.

Politici op rechts onderschatten gigantisch welk onrechtvaardigheidsgevoel er onder grote groepen van de bevolking leeft, als men hoort over een zoveelste ronde besparingen die hen gaat raken. De crisis van democratie die op veel plekken ervaren wordt, hangt direct samen met hoe belastingen worden geheven. Mensen zijn niet bang om te praten over belastingen, mensen willen rechtvaardigheid. In plaats van het begrotingsprobleem aan rechts te laten, moet links het begrotingsprobleem claimen en het probleem van inkomsten benoemen. Dat betekent ongegeneerd opkomen voor noodzakelijke eerlijke bijdragen door iedereen. Alleen zo beschermen we de welvaartsstaat."

Shared by dan maertens, like and 1 save total

Rechts schermt met de hoogste belastingdruk van Europa als reden om niets aan de inkomstenzijde te doen. Dat is maar een deel van het verhaal. De waarheid is dat in verhouding onze middenklasse het grootste deel van de belastingdruk draagt. België heeft een belastingsparadox waarbij we arbeid wurgen en kapitaal sparen. Het allermeeste vermogen is in de handen van slechts een kleine groep. De effectieve belastingvoet van die kleine groep, is aanzienlijk lager dan de modale werknemer. Dat komt doordat kapitaal op alle mogelijke voordelige belastingregimes kan rekenen. Dat is simpelweg niet te rechtvaardigen. Het is onhoudbaar dat modale werknemers op hun belastingbrief meer bijdragen aan de samenleving dan de top. Zeker juist wanneer de samenleving zulke grote financiële noden heeft. Een structureel begrotingsevenwicht is niet haalbaar zonder een hervorming van de inkomstenzijde.
Enkel als de top het zich kan permitteren, zijn er voor De Wever aalmoezen voor het volk.
Kijk naar Spanje: een verdubbeling van de economische groei (en dus minder staatsschuld), terwijl het land ook nog eens ongelijkheid verkleint en het klimaatprobleem aanpakt. Internationale media schreven over 'het Spaanse model'. Sánchez zelf spreekt over 'het sociaaldemocratische model'.
Politici op rechts onderschatten gigantisch welk onrechtvaardigheidsgevoel er onder grote groepen van de bevolking leeft, als men hoort over een zoveelste ronde besparingen die hen gaat raken. De crisis van democratie die op veel plekken ervaren wordt, hangt direct samen met hoe belastingen worden geheven. Mensen zijn niet bang om te praten over belastingen, mensen willen rechtvaardigheid. In plaats van het begrotingsprobleem aan rechts te laten, moet links het begrotingsprobleem claimen en het probleem van inkomsten benoemen. Dat betekent ongegeneerd opkomen voor noodzakelijke eerlijke bijdragen door iedereen. Alleen zo beschermen we de welvaartsstaat.

2 more annotations...

Brussel draagt voor 25 miljard euro bij aan rijkdom van andere gewesten | BRUZZ

"Zo heeft het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een handelsoverschot van maar liefst 28,6 miljard euro per jaar. “Voor het eerst hebben we de handelssaldi berekend tussen de verschillende gewesten,” zegt onderzoeker Cédric Duprez. Daaruit blijkt dat Brussel massaal naar de andere gewesten exporteert. Het gaat om bijna 40 miljard euro per jaar.

Anders gezegd: de rijkdom die in Brussel wordt geproduceerd, wordt grotendeels in Vlaanderen en Wallonië geconsumeerd."

Shared by dan maertens, like and 1 save total

Nationale Bank
Zo heeft het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een handelsoverschot van maar liefst 28,6 miljard euro per jaar. “Voor het eerst hebben we de handelssaldi berekend tussen de verschillende gewesten,” zegt onderzoeker Cédric Duprez. Daaruit blijkt dat Brussel massaal naar de andere gewesten exporteert. Het gaat om bijna 40 miljard euro per jaar.
Anders gezegd: de rijkdom die in Brussel wordt geproduceerd, wordt grotendeels in Vlaanderen en Wallonië geconsumeerd.
Daar profiteren vooral de pendelaars van. Want maar liefst 20 miljard euro van die geproduceerde rijkdom vloeit, via de salarissen, naar de Walen en de Vlamingen. Als daar de kapitaalinkomsten en de intergewestelijke solidariteit aan wordt toegevoegd, vloeit er zelfs 25 miljard vanuit Brussel naar de twee andere gewesten. Vlaanderen krijgt daar 9,4 miljard euro van, en Wallonië 15,7 miljard.
De Nationale Bank heeft ook berekend wat dit zou betekenen als de intergewestelijke solidariteit zou wegvallen. Dan komt Brussel er nog beter uit, met een jaarlijks overschot van 6,2 miljard. In Vlaanderen zou dat overschot op 8,8 miljard liggen. Wallonië zou dan op zoek moeten naar jaarlijks 11,4 miljard euro.
Maar het zegt wel iets over de robuustheid van het Brussels Gewest als economische motor van het land, “en dit in tegenstelling tot het sombere beeld dat vaak van de hoofdstad wordt opgehangen,” aldus Duprez.

4 more annotations...

Netizen Voices: “Stop Complaining, Hu Xijin. You Played a Part in This.”

wegkwijnen persvrijheid!

Shared by dan maertens, like and 1 save total

In fact, democracy and freedom are explicitly listed among the core socialist values [prosperity, democracy, civility, harmony, freedom, equality, justice, the rule of law, patriotism, dedication, integrity and friendliness], serving as important goals in the construction of Chinese society. However, the real reason for the insufficient development of social tolerance and freedom lies in bureaucratism and the practice of formalities for formalities’ sake. [Source]
Many people are growing far more cautious about speaking on social media or have stopped posting altogether. Celebrities’ feeds that once chatted about daily life are now mostly for official announcements. People in the state system tread even more carefully: many no longer post to their WeChat Moments [similar to Facebook or Instagram posts visible to friends]; if they do, it’s just a repost of a state media report.
[…] Why is this happening? At root, society’s tolerance has narrowed.
[…I]t’s definitely not a good sign that so many verified groups now opt for silence online. Widening social tolerance under the constitutional order is a practical lever worth pursuing. Society should be diverse and vibrant; social media should be a platform for everyone to share information. If some groups withdraw or go deeply passive, leaving only others to speak, the outcome won’t be healthy, and new problems will follow. [Source]
Hu Xijin’s remarks caused heated debate among Chinese netizens. Many recognized the irony that Hu, as an inveterate propagandist for the Party state, was complicit in shaping the very online environment he is now bemoaning, and that his criticism is akin to a thief crying “Stop, thief!" Others noted that constraints on free speech must be truly dire for a privileged public figure such as Hu to lament that public debate in China is “not free enough.” There was also speculation about whether Hu was truly speaking from the heart, or if his recent pronouncements were some sort of ploy, an updated “Hundred Flowers Campaign” designed to trick the unwary into speaking recklessly. Hu was also attacked by some of his fellow pro-establishment nationalists, who dubbed him a “public intellectual” (公知, gōngzhī, used by some nationalists as a slur) and excoriated him for what they perceived as excessive liberalism.
A final satirical article, “Hu Xijin Has Started Complaining That Society Isn’t Tolerant Enough,” comes from the WeChat account Mu Xi Says. Author Mu Xi points out that it is only Hu Xijin’s extremely privileged position that allows him to speak as he does. After listing numerous contradictory and hypocritical comments that Hu has made over the years—prime examples of “whataboutism”—Mu Xi ends on this note:

4 more annotations...

Hoe fascistische poëzie (1937 tot 1945) het woord ‘waarheid’ vergiftigden en waarom dat nog steeds doorwerkt | Folio

Shared by dan maertens, like and 1 save total

Burgerdoelwitten treffen om die burger te redden van het Republikeinse gevaar – ziedaar de fascistische offerlogica.
wie in de weg loopt – anarchisten, socialisten, democraten, dissidente katholieken, vrouwen, kinderen – wordt de dood ingejaagd, alles voor het heilige, nieuwe Spanje.
Dat zowel de Vlaamse als de Nederlandse fascistische dichters in hun werk dweepten met het Noordse (Vikings, mythen, sagen) was allerminst toevallig. Deze Scandinaviërs, zo leken ze te denken, leefden het leven zoals het volgens Kettmann en co was bedoeld. Niet verstedelijkt, laf, modern, maar oer, gevaarlijk, zonder omwegen.
Wellicht de belangrijkste uitzondering was Blanka Gyselen. In Zangen voor mijn land (1942) probeerde ze haar fascistische idealen en de oorlogsrealiteit met elkaar te verzoenen. Voor enkele duizenden Belgen, onder wie een substantieel aantal prominente flaminganten die door de Belgische overheid waren beschouwd als een veiligheidsrisico, begon die oorlog met hun deportatie naar Franse interneringskampen in mei 1940. Volgens Gyselen werden ze ‘weggesleept naar de Fransche folterkampen’, een doorzichtige poging om de aandacht af te leiden van de Duitse concentratiekampen. Deze episode zou het Vlaamse revanchisme voeden en daaraan droeg ook Gyselen bij. In haar gedicht ‘Wij, de vrouwen’ benadrukte ze dat het de opdracht van die vrouwen was om de kinderen ‘een heftig gebed’ te leren.
De afstand tussen de harde kern flaminganten en de Belgische staat bleef groeien. Na hun bevrijding in de zomer van 1940 kwamen sommigen bij de SS terecht of aan het Oostfront. De moeders van wie daar sneuvelden, hield Gyselen voor dat Vlaanderen ooit ‘die gapende plaats aan uw hart en uw haard’ waard zou worden. Maar eerst volgde nog een lange, onverbiddelijke strijd.
Na het gifgas van de Eerste Wereldoorlog en de slachtpartijen van Verdun en Passendale overheerste echter vooral ontreddering. Het waren die gevoelens van verlies en ontluistering die de fascistische dichters wilden counteren.
Gyselen was het volstrekt met Bruning eens. Haar land ‘door kortzichtigheid altijd tot grenzen gedoemd’ werd nu ‘als een pand van Germanje herboren’.

5 more annotations...

The rise of MAGA - by Charles McKelvey

"The social base of the MAGA movement is middle America, the folks who pertain to the red states, the flyover states, the industrial working class, the service working class, rural America, or small towns. They are among the churchgoers, especially those with fundamentalist concepts or traditional religious beliefs and practices. When they aspire to higher education, they are oriented to the local state universities or Catholic colleges, rather than the Ivy League and the most prestigious public and private universities. Catholics with Irish, Italian, Polish, and Slavic surnames are among them.

The folks of middle America possess common-sense intelligence, which is that field of knowledge based in the collaboration of individuals in a community, oriented to understanding the particular and the concrete. Armed with common-sense intelligence, the people of middle America discern that the American national economy has been abandoned by the political establishment and the corporate elite in recent decades.

There is great prejudice against the people of middle America. The corporate elite, the political establishment, the urban upper-middle class, middle class black and white “activists,” the corporate media, and major foundations have internalized a professional class ideology which takes as given the inferiority of the folks of middle America. The bearers of the professional class ideology repeatedly express their own superiority in informal conversations, without being challenged. They live in a world in which the expression of racial prejudice is taboo, but it is socially acceptable to make disparaging comments about the folks of middle America, who are seen as unsophisticated, ignorant, and racist."

Shared by Michel Bauwens, like and 1 save total

Machine Surplus: Governing abundance after the end of mass politics

"This series studies the institutional form of that paradox. Episode 1 mapped the shift from human to machine surplus; this episode traced how a democracy of citizens becomes a republic of systems. The work that follows—beginning with Episode 3 – The Corridors Compete—examines the next step: what happens when these corridors, embedded at home and abroad, begin to collide. Understanding their rivalry is the prerequisite for understanding the coming shape of machine civilisation—a world that must govern without belief, coordinate without consensus, and endure without myth."

Shared by Michel Bauwens, like and 1 save total

“Vrouwen horen alleen in de keuken te staan”: 1 op de 3 leerkrachten merkte al radicalisering bij een kind in de klas | VTM Nieuws | HLN.be

"Zo merken leerkrachten een toename van toxische mannelijkheid bij jongens, vaak onder invloed van video's en posts op sociale media. “Tijdens een groepsgesprek zei een 14-jarige dat vrouwen biologisch ondergeschikt zijn. Hij verwees naar Andrew Tate en geloofde dat meisjes zich 'onderdanig' moesten opstellen”, getuigt een leerkracht uit het secundair onderwijs."

Shared by dan maertens, like and 1 save total

Zo merken leerkrachten een toename van toxische mannelijkheid bij jongens, vaak onder invloed van video's en posts op sociale media. “Tijdens een groepsgesprek zei een 14-jarige dat vrouwen biologisch ondergeschikt zijn. Hij verwees naar Andrew Tate en geloofde dat meisjes zich 'onderdanig' moesten opstellen”, getuigt een leerkracht uit het secundair onderwijs.

REVIEW: Scaling People, by Claire Hughes Johnson

"This is a bad book. Usually we review books that we like. Sometimes we make an exception and review a book we don’t like, but which is nonetheless extremely interesting. Unfortunately, this book isn’t interesting either. What it is is important, both for what it tells us about some trends in Silicon Valley corporate management and about the broader ideology of the American ruling class.

First, a methodological note: in preparing to write this book review, I interviewed former leaders in Stripe’s engineering and operations divisions who confirmed to me that the practices described in this book bear little resemblance to how Stripe is actually run. That doesn’t surprise me much, because this book is published by Stripe Press, and Stripe Press is best viewed as an arm of Stripe’s marketing department.

From very early in the company’s history, Stripe has pursued multiple strategies1 for convincing the world that it’s not just a boring credit card company (and in particular that it should be valued at a very different earnings multiple than, say, Mastercard). One of these strategies is Stripe Press, which publishes books (occasionally wonderful books!) designed in one way or another to make Stripe look good or smart or hip or with it. So the fact that a book about Stripe’s management practices published by Stripe Press bears little resemblance to how Stripe is actually run doesn’t surprise me, but it also doesn’t matter for our purposes. Let’s accept the book at face value, and think about what it means that this is how Stripe wishes to portray itself to the world."

Shared by Michel Bauwens, like and 3 saves total

How Belgium blew up EUCO – POLITICO

Euroclear en Noorwegen zou garant wilen staan!

Shared by dan maertens, like and 1 save total

Norway to the rescue? As Gregorio Sorgi, Camille Gijs, Jacopo Barigazzi and Hanne Cokelaere explain here, a big part of the problem is coming up with enough funds to guarantee the loan. On this score, Danish Prime Minister Mette Frederiksen suggested oil-rich Norway, though not a member of the EU, could provide the necessary backing. “That would be great,” she said when asked about possible Oslo support. But no such aid is forthcoming for now.

the_ai_curriculum_integration_framework.pdf

Shared by Tami Brass, like and 1 save total